Naast een gezellige boel kippen hebben we ook een flink aantal watervogels op de kinderboerderij: eenden, ganzen & natuurlijk hoort onze wilde vriendin Daisy er ook een beetje bij.
De familie van de eendachtige heet officieel Anatidae. De watervogels hebben allen zwemvliezen tussen hun tenen en waterafstotende veren waardoor ze zich helemaal thuis voelen op het koude water. De mannetjes van de eendenfamilie zien er vaak wat opvallender uit en hebben een kleurrijk verendek. De vrouwtjes hebben vaker een schutkleur in bruintinten. Wisten jullie trouwens dat een mannetjes-eend een Woerd heet? Baby-eendjes worden vaak pulletjes of pielen genoemd.
“Klein, tam en luidruchtig, dat zijn onze Kwakertjes ten voete uit! Ze zijn een stuk kleiner dan de gewone wilde eenden en hebben een veel kortere snavel.
Vroeger werden ze gebruikt bij de vangst van wilde eenden. Ons gezellige kwakerstrio bestaat uit woerd Bob en de dames Bettie en Blanche. Het is een vrolijk snaterend gezelschap, vooral Betty kan er wat van en tettert en soms flink op los als het etenstijd is of gewoon, als er aan de andere kant van het hek wat wilde soortgenoten te zien zijn. Bob houdt zijn kleine harem goed in de smiezen, als het paar- en broedseizoen is aangebroken dan moet zelfs onze Gans op zijn hoede zijn want Bob wil hem dan uit de buurt hebben!”Daisy the Duck is onze wilde gast! Deze lieve muskuseend is op een dag komen aanwaaien en heeft de Dierencapel sindsdien als haar huis geclaimd. Ze vindt het hier wel prima: af en toe baddert ze in het badje en bedelt ze bij de vrijwilligers om wat te eten. Daisy is namelijk gek op eten. Als ze enthousiast is kwispelt Daisy trouwens met haar staartje... is jou dat wel eens opgevallen?
“Gans is een zogenaamde boerengans of ‘huisgans’. Hij is de witte variant van de gedomesticeerde grauwe gans en heeft een oranje snavel en poten. Van onze Gans weten we niet precies hoe oud hij is, maar wel dat zijn geboortedatum ergens vóór 2001 ligt: dat betekent dat hij dus behoorlijk op leeftijd is.
Ondanks de artrose in zijn poten (waarvoor hij elke ochtend een pijnstillertje krijgt) is hij nog steeds heel alert en zwemt en graast hij op het ‘ganzenlandje’ dat hij deelt met de 3 kwakers. En als er iemand die hij niet kent, of bijvoorbeeld een grote vogel of een kat, te dicht in de buurt komt dan hoor je hem zoals het een waakzame gans betaamt flink alarm slaan.”